Amerikan örgütü “Freedom House” (“Özgürlük Evi”) Venezüella’da da istikrarı bozmak için faaliyette. Daha önce Sırbistan’da ve Ukrayna’da siyasal gelişmelere Amerikan emperyalizminin çıkarları doğrultusunda müdahale eden bu örgüt şimdi de Venezüella’da Chavez iktidarını devirmek için yoğun faaliyet sürdürmektedir. Bu türden “hükümet dışı” örgütlerin faaliyetleri Amerikan emperyalizminin dünya hâkimiyeti stratejisinden; renkli “devrimler” stratejisinden kopuk olarak ele alınamaz...
Amerikan Emperyalizminin Renkli “Devrimler” Stratejisi:
Sovyetler Birliği ve Revizyonist Bloğun dağılmasından sonra burjuva medyada Orta ve Doğu Avrupa, Orta Asya ve Ortadoğu ülkelerinde muhalif güçlerin eylemlerinden sık sık bahsedilmeye başlandı. Batı’nın emperyalist burjuvazisi bu eylemleri „devrim“ olarak tanımladı. Öne sürülen, „devrim“ yapmaları talep edilen aktörler, eylemleri için medyada etkili, sembolik kavramlar kullandılar. Örneğin, Ukrayna’da „portakal devrimi“, Lübnan’da „sedir devrimi“, Gürcistan’da „gül devrimi“ gibi.
„Devrim”lerin gerçekleştirildiği veya denemesinin yapıldığı bütün ülkelerde öne sürülen aktörler, hep aynı yöntemi kullandılar. Bunun ötesinde söz konusu ülkelerde çıkarı olan emperyalist ülkelerin yönlendirdiği ve finanse ettiği güya „hükümet dışı örgütler“ ve onların söz konusu ülkelerdeki şubeleri, mali, teknik destek sunarak, taktik vererek aktörlerinin eylemlerini yönlendirdiler ve bugün Venezüella’da olduğu gibi yönlendiriyorlar…
Demokrasi dedikleri ve „hükümet dışı örgütler“…
CIA’nın kirli işlerini artık, „sivil toplum“un „hükümet dışı” örgütleri üstlenmiş durumdadır. Şüphesiz ki, daha önceki dönemlerde de „hükümet dışı” örgütler, yani vakıflar, yardım örgütleri vs. CIA’nın yardımcısı konumundaydılar. Ama dün „gizli“ yapılan, bugün neredeyse açıktan açığa demokrasi adına yapılıyor. Amerikan emperyalizminin belli kurumlarında „iktidar değişimi“ planları yapılıyor ve sonra da „hükümet dışı” örgütler iş başı yapıyorlar. Yöntem hemen hemen aynı: Doğu Avrupa ve Kafkas bölgesi ülkelerinde görüldüğü gibi öne sürülen aktörler, Gandi’nin şiddete dayanmayan geleneğine ve revizyonist bloğu yıkan hareketlere atıfta bulunarak harekete geçiyorlar. Gösteriler, görünüşte kendiliğinden patlak vermiş oluyor. Ama her bir gösteri en ayrıntılı bir şekilde planlanıyor ve örgütleniyor. Özellikle seçimler, „despotik“ rejimleri devirmek için kullanılıyor. İktidarın seçime hile karıştırma ihtimali yüksek sesle işleniyor, bu dönemde sıklaşan gösterilerin temel konusu oluyor ve seçimler uluslararası seçim gözlemcileri ve muhalefet tarafından izleniyor...
Seçim komiteleri, mevcut iktidarı devirmek için faaliyet gösteren önderlik organlarına dönüştürülüyor. Kiev’de seçim komitesi hızla „Devrimci Komando Merkezi“ne dönüşüyor, Komitenin „otomobilleri ve telefonları, ayaklanmanın iletişim merkezleri oluyor ve aniden, artık seçim gözlemciliğini değil, iktidar değişimini finanse etmek için ABD’den para akmaya başlıyor („Frankfurter Allgemeine“ gazetesi-Almanya).
„Hükümet dışı” örgütler işbaşında…
„Mevcut Tehlikeye Karşı Komite”(CPD): ABD’de 2004’ün yazında „Mevcut Tehlikeye Karşı Komite” üçüncü defa kuruldu. Geçen yüzyılın ‘50’li ve ‘70’li yıllarında bu komite “Sovyetler Birliği’ne ve sosyalist devlet sistemi”ne karşı mücadelenin kamuoyunda meşrulaştırılmasına ve koordinesine hizmet ediyordu. Bu komitenin yeniden kurulmasının inisyatifçisi “Demokrasileri Savunma Vakfı”ydı. Bu da eski Sovyetler Birliği nüfuz alanında ve aynı zamanda dünyanın başka yerlerinde de darbe ve rejim devrime eylemlerini hazırlayan, yönlendiren ve finanse eden Amerikan kurumlarından birisidir. CPD’nin başkanı CIA’nın eski başkanı (1993–1995) James Woolsey’dir.
CPD’ye verilen görev, bu “hükümet dışı“ örgütlenmenin Amerikan emperyalizmi açısından ne denli önemli olduğunu da gösterir: Bu „sivil kuruluş“a, mümkün olan bütün araçları kullanarak „özgürlük“ ve „demokrasi“yi dünya çapında yayma misyonu verilmiştir. Mümkün olan bütün araçlardan anlaşılması gerekenin ne olduğu herhalde tartışma götürmez ve bu örgütün faaliyeti de bundan ne anlaşıldığını açıkça göstermektedir. Bu örgüt, bütün dünyaya „özgürlük“ ve „demokrasi“ yaymak için yaklaşık 40-50 kadar ülkede „en son diktatörü“ de devirene kadar mücadele etmekle görevlidir. Söz konusu „diktatör”lerin ülkelerinde „rejim değişimi”nin gerçekleştirilmesi için yapılması gereken her şey yapılmalıdır. Bunu gerçekleştirmek için CPD, kendine bağlı bir yapılanmaya gider: CPD-Enternasyonal’i kurar. Bu kuruluşun ikinci başkanlığına Çek Cumhuriyeti eski devlet başkanı Vaclav Havel, İspanya’da eski başbakanlardan José Maria Aznar ve ABD’nin eski Dışişleri Bakanlarından George Shultz getirilirler. CPD-Enternasyonal’in kurulmasından sonra çok sayıda günlük gazetede ABD’den ve Avrupa’dan 115 „siyasal şahsiyet“in imzaladığı bir açık mektup yayımlanır. Bu mektupta imzacılar, AB ve NATO ülkeleri devletlerini Rusya’ya karşı daha sert bir tavır almaya çağırırlar, Rusya’nın komşuları ve enerji güvenliği için tehlikeli bir tutum sergilediğinden bahsederler.
„Demokrasi Ulusal Vakfı”(NED): Bu vakıf, bir çatı örgütü konumundadır. NATO eski başkomutanı Wesley Clark’ın yönettiği bu vakıf 1983’te kurulmuştu. Daha ziyade Amerikan Dışişleri Bakanlığı tarafından finanse edilir ve merkezi Washington’dadır. 2006 yılı bütçesinde bu vakıf için planlanan ödenek 80 milyon dolardı. Bu vakfın ne işe yaradığını kurucularından Allen Weinstein 1991’de bir cümleyle ifade ediyordu: „Bugün yaptığımız şeylerin çoğu 25 yıl önce CIA tarafından gizlice yapılıyordu“. NED, uluslararası faaliyetini başka kuruluşlar ile koordinasyon içinde sürdürmektedir. Parti kurumlarından NDI(1) ve IRI, sendika birliği AFL/CIO’nun yurtdışında faaliyet sürdüren şubeleri, İşveren birliği ACILS’ın (“Uluslararası Emek Derneği Amerikan Merkezi”) şubeleri veya CIPE (“Uluslararası Özel İşletmeler Merkezi“) NED’in uluslararası faaliyetinin araçlarıdır.
“Freedom House”: 1941’de kurulmuş olan bu Amerikan „hükümet dışı“ örgüt, aynen CPD gibi CIA eski direktörlerinden James Woolsey tarafından yönetilmektedir. Merkezi Washington’da olan bu örgütün bütün dünyada şubeleri vardır. Örgütün amacı şöyle açıklanmakta: „Freedom House için önemli olan, rejim devirmek değildir. Bu, vatandaşların görevidir. Biz, sadece, seçmenlere, oylarının değeri olduğunu ve iktidar sahipleri karşısında duydukları korkuyu aşabileceklerini apaçık göstermek için araçlar sunmaktayız“. Program müdiresi P. Schriefer de, örgütün amacını „Biz, sadece, demokrasinin nasıl işlevsellik kazandığını dünyaya kavratıyoruz ve nerede demokrasinin olmadığını ve nasıl teşvik edilebileceğini gösteriyoruz“.
Amaca ulaşmak için pratik faaliyet: Bu örgüt ve başka „hükümet dışı“ örgütler, ABD içinde ve dışında eğitimcileri eğitmek için eğitim kursları örgütlüyorlar ve onları, faaliyet gösterecekleri yerler için hazırlıyorlar. Eğitilen eğitimciler de faaliyet alanındaki aktörleri eğitiyorlar ve faaliyetlerini koordine ediyorlar. Eğitimciler, iktidar değişiminin gerekli görüldüğü ülkeleri sık sık dolaşarak renkli „devrim“leri örgütlüyorlar. Özellikle Freedom House’un çabasıyla „sivil direniş“ adı altında rejim devirme faaliyetlerinin yer aldığı temel kitaplar bol miktarda dağıtılıyor .(2)
“Açık Toplum Enstitüsü”-“Uluslararası Doğuş Vakfı”: Kumarbaz Soros tarafından finanse edilen bu örgütler, “rejim devirme” faaliyetlerinde önemli bir rol oynamaktalar. Merkezi New York’tadır ve dünyanın birçok yerinde de şubeleri vardır. Soros’un örgütleri, muhalif hareketlerin en önemli para kaynaklarındandır. Macar asıllı bu kumarbazın örgütlerine verdiği direktif şudur: “Eski Sovyetler cumhuriyetlerindeki sivil kurumları ve demokrasiye doğru her kıpırdanışı desteklemek”. “Açık Toplum Enstitüsü”nün şefi bayan L. Silber örgütün amacını şöyle açıklıyor: “Öncelikle vakfın amaçları doğrultusunda hareket eden, demokrasi götüren bağımsız, partiler üstü bir örgütüz”. Soros örgütleri, bu amaca ulaşmak için, örneğin Ukrayna veya başka ülkelerdeki muhalefetle hiçbir şekilde doğrudan ilişki kurmuyorlarmış. Sadece ve sadece programlar ve projeler destekleniyormuş, burslar veriliyormuş ve seçim gözlemcileri yetiştiriliyormuş! Ne kadar masum bir açıklama ve ne kadar “yüce”, enternasyonal bir dayanışma!
Amerikan stratejisinin pratikte sınanması:
Yugoslavya örneği: 1999’da NATO’nun Yugoslavya’ya karşı savaşında sonuç alınamadı. Ülke tahrip edilmiş, alt yapısı yıkılmıştı ama S. Miloseviç iktidarı devrilmemişti. Miloseviç’i devirmek için 2002 seçimleri kullanıldı. Miloseviç iktidarına karşı muhalefetin planlanması ve örgütlenmesi, sonraki renkli veya „sessiz devrim“ler için model olarak alındı. Muhalefetin aktif bileşenlerinden birisi gençlik ve öğrenci örgütü „Otpor”du. Bu örgüt yurt dışından finanse ediliyordu. Freedom House, muhalefete Gene Sharp’ın kitabından 5000 adeti bağış olarak verdi ve “Otpor” da onun tezlerini el kitabı biçiminde basarak yaydı.
Sonrasında eski „Otor“ aktivistleri Belgrat’ta „Zora Dayanmayan Direniş Merkezi“ni kurdular. ABD tarafından finanse edilen bu merkez çalışanları, rejim değişikliği öngörülen ülkelere giderek oradaki muhalefeti eğittiler.
Ukrayna ve Gürcistan: Amerikan jeopolitikacısı Z. Brzezinski, “Yegâne Dünya Gücü…” kitabında Ukrayna’nın Amerikan emperyalizminin dünya hegemonyası stratejisindeki önemi hakkında şunları der: Ukrayna, Avrasya satranç tahtasında yeni ve önemli bir alandır, jeopolitik bir dayanak noktasıdır. Çünkü onun salt varlığı Rusya’nın değişimine katkıda bulunmaktadır. Ayrıca Ukrayna, enerji sevkiyatı, Kafkasya bölgesine ve Hazar Denizine yakınlığı bakımından stratejik değeri olan bir koridordur.
Bu ülkeyi kontrol altına almak için düğmeye basıldı. Amerika’nın Dışişleri eski bakanı ve “Ulusal Demokratik Enstitü” başkanı Madeleine Albright, Soros Vakfı’nın Kiev’de düzenlediği bir toplantıda (17 Şubat 2002) 280 Ukraynalı “hükümet dışı” örgüte hükümete karşı cephe oluşturmaları çağrısında bulunmuş ve 31 Mart 2002 parlamento seçimlerinin denetlenmesini talep etmişti. Sadece bu talep ve cephe oluşturması gereken güçler, Amerikan emperyalizminin Ukrayna’da “renkli devrim” için hangi güçleri harekete geçirdiğini göstermektedir. 2002’de bu yana Amerikan Dışişleri Bakanlığı NED ve parti vakıfları NDI ve IRI üzerinden Ukrayna seçimlerini yönlendirme amacıyla milyonlarca dolar harcamıştır. Soros Vakfı, Kiev’de bir şube açmıştır.
Ukrayna’da “renkli devrim” bu ülkeyi Amerikan emperyalizminin çıkarlarına sıkı bir şekilde bağlamak için gerçekleştirilmişti. Ama Ukrayna’da “portakal devrimi”nin ömrü uzun olmadı. Mart 2006’daki seçimlerden sonraki gelişmeler, her “renkli devrim”in istenildiği gibi sonuçlanmadığını gösterdi.
Milosoviç’i devrime darbesi Belgrat’taki Amerikan elçisi R. Miles tarafından örgütlenmiş ve yönetilmişti. Aynı Miles, sonra Gürcistan’a gönderildi ve orada da aynen Yugoslavya’da olduğu gibi Şevardnadze’nin devrilmesi ve yerine Saakaşvili’nin getirilmesi darbesini örgütledi ve yönetti. ABD’de Amerikan emperyalizminin çıkarlarını savunmak için eğitilen Saakaşvili, iktidara gelmeden önce Miles tarafından Belgrat’a çağrılmış ve orada Yugoslavya’da gerçekleştirilen darbe modeli üzerinde eğitim almıştı.
Şimdi de Venezüella…
Sırbistan ve Ukrayna’daki “post modern” darbelerden sonra Amerikan örgütü “Freedom House” şimdi de Venezüella’da istikrarı bozma ve Chavez’i devirme faaliyetinde yer alıyor. İstikrarsızlaştırma stratejilerinde uzman olan P. Ackermann önderliğinde Chavez karşıtı faaliyetler ve kişiler için milyonlarca dolar toplanıyor. Ötesinde, Gürcistan’da ve Ukrayna’da kitlesel yürüyüşler örgütleyen Canvas (“Barışçıl Eylem ve Stratejiler Merkezi”) örgütü de faaliyette. ABD’ye araştırma bahanesiyle davet edilen Venezüellalı gazeteciler Chave’e karşı yönlendirilmek isteniyor. Venezüella’daki Amerikan elçisi, Chavez’i devirme programından gurur duyulduğunu açıklıyor.
“Freedom House”un mali desteğiyle basılan ve dağıtılan bildirilerle Sırbistan, Gürcistan ve Ukrayna’da dağıtılmış olan bildiler arasında oldukça büyük bir benzerlik var. Bu bildirilerle kitlesel yürüyüşe çağrı yapılmaktadır.
Karşı devrimci güçler, Amerikan emperyalizminin ve oligarşinin borazanlığını yapan televizyon kanalı RCTV’in yayın ruhsatının uzatılmamasını bahane ederek yeni bir darbe girişimi için harekete geçmiş durumdalar. (Bu TV’nin devlet kanalını kullanma ruhsatı iptal edilmiştir ve özel kanalları kullanma hakkı vardır).
Yugoslavya, Gürcistan ve Ukrayna gibi ülkelerde revizyonist rejimlere karşı öfkesi birikmiş insanları, birtakım vaatlerle seferber etmek, sokağa dökerek kitlesel yürüyüşler gerçekleştirmek ve seçimleri etkileyerek burjuvazinin Batı yanlı kliklerini iktidara getirmek nispeten kolay olmuştu. Ama Venezüella’da koşullar tamamen başkadır.
Venezüella’da geniş yığınların tepki duyduğu rüşvetçi, kayırmacı bir hükümet işbaşında değil. Seçime katılmış ve halkın ezici çoğunluğunun oyunu almış, oldukça popüler bir başkan önderliğindeki hükümet işbaşında. Uyguladığı sosyal programlarla halkın güven ve sevgisini kazanmış bir hükümet.
Şüphesiz, Venezüella’da emperyalizme, özellikle de ABD’ye bağımlı hakim sınıflar; oligarşinin siyasal güçleri henüz dağıtılmamıştır. Bunlar, siyasal parti olarak ve devlet ve ordu kurumlarında örgütlüdürler. Bu güçler, Chavez’i devirmek için darbe girişiminde (2002) bulundukları gibi, örgütledikleri grev ve gösterilerle istikrarsızlık ortamı oluşturmaya çalışmaktalar.
Televizyon kanalıyla ilgili kışkırtmada başarılı olamayan Amerikan emperyalizmi, istikrarsızlaştırma politikasını başka vesilelerle devam ettirmeye çalışmaktadır. Şimdi kokain kaçakçılığı bahane edilmektedir. Ve Bush, Venezüella’ya karşı askeri müdahale de dâhil bütün opsiyonların açık olduğunu her seferinde dile getirmektedir.
Amerikan emperyalizmi, Venezüella’ya müdahale durumunda bütün halkı karşısında bulacağı gerçeğini hesaba katmak zorundadır.
***
(1) “Ulusal Demokratik Kurum” (NDI), 1984’ten bu yana Demokratik Parti’nin parti vakfıdır. Merkezi Washington’da olan bu vakfın başkanı eski Dışişleri Bakanlarından M. Albright’tır. Bu bayan aynı zamanda Avrasya Vakfı’nın da yönetim kurulu üyesidir.
1983’te kurulan “Uluslararası Cumhuriyetçi Kurum” da Cumhuriyetçi Parti’nin parti vakfıdır ve merkezi Washington’dadır.
Bu her iki vakıf, gerekli örülen ülkelerde “halk hareketleri”nin ve seçimlerde kontrolün örgütlenmesi için önemli miktarlarda mali yardım sunar. Amaç, Amerikan çıkarlarına ters düşenlerin iktidardan alınmasıdır.
(2) Örneğin „sivil direniş“ gibi Guru Gene Sharp yazıları. 1973’te „Albert Einstein Kurumu“ onun zora dayanmayan eylem üzerine 198 yöntemini yayımladı. Bu bayın temel eserlerinden birisi olan „Diktatörlükten Demokrasiye-Kurtuluş İçin Konseptsel Bir Çerçeve”, kılavuz olarak kullanılması için 1993, 2002 ve 2003’te yeniden yayımladı.
